ضرورت سنجی جرم انگاری رشاء و ارتشاء خصوصی با تأکید بر لایحه تعزیرات 1401
کلمات کلیدی:
بخش خصوصی , خدمات عمومی , ارتشاء , فساد مالی , مأمور به خدمت عمومیچکیده
رشا و ارتشا دو واژه‌ای هستند که در سیستم اداری ایران برای اشاره به رفتارهای فاسد، به‌ویژه در ارتباط با فساد مالی، به کار می‌روند. فساد یکی از چالش‌های عمده کشور است که در گزارش‌های مختلف مشاهده می‌شود. با این حال، در مورد تعریف دقیق این مفاهیم ابهاماتی وجود دارد. لذا ارائه تعاریف واضح و توسعه مقررات برای مقابله با این پدیده‌ها ضروری است. اقداماتی مؤثر برای مبارزه با فساد، به‌ویژه فساد مالی، جهت ارتقاء شفافیت و پاسخگویی در سیستم اداری ایران و تضمین استفاده صحیح از منابع عمومی حیاتی است. بحث در مورد رشوه خصوصی، چه رشاء خصوصی و چه ارتشاء خصوصی، به این دلیل اهمیت دارد که فساد مالی یکی از علل اصلی ناکارآمدی سیستم‌های اداری به شمار می‌رود. از سوی دیگر، رشوه از جمله جرایم علیه امنیت و آسایش عمومی است و هر حکومت باید برای حفظ مشروعیت و نظم اجتماعی به دنبال راه‌حل‌هایی برای مقابله با این پدیده باشد. در گذشته، امکان وقوع رشوه فقط در بخش دولتی ممکن بود، اما با گسترش بخش خصوصی و انتقال بسیاری از وظایف دولتی به بخش خصوصی، شرایط برای وقوع رشوه در بخش خصوصی نیز فراهم شده است. با وجود اینکه قانونگذار ایران به‌طور کلی رشوه در بخش خصوصی را جرم‌انگاری نکرده است، ماده 588 قانون مجازات اسلامی تنها به ارتشاء خصوصی در خصوص داوران و کارشناسان اشاره کرده است. اما لایحه تعزیرات 1401 توجه به جرم‌انگاری ارتشاء در بخش خصوصی را مورد توجه قرار داده است. با توجه به الگوهای بین‌المللی و به‌ویژه کنوانسیون مریدا، جرم‌انگاری رشوه در بخش خصوصی ضرورت یافته است. لذا این پژوهش بر ضرورت جرم‌انگاری ارتشاء در بخش خصوصی تأکید دارد و بر اساس لایحه تعزیرات 1401 به تحلیل این موضوع پرداخته است.
دانلودها
مراجع
Afosu-Emah, W. P., Others, & Ahmad, R. (2005). Legal Frameworks for Combating (Financial) Corruption. Tehran: Islamic Parliament Research Center.
Aghaeinia, H. (2017). Where Are We Heading with the Common Interpretation of the Final Part of Article 2 of the Law on Intensification? Scientific Quarterly of Araa, 2(4).
Albrecht, H. J., & Majid Ghorcheh, B. (2009). Corruption and Corruption Control: A Look at the Phenomenon of Corruption with a Focus on International Documents Regarding Prevention and Prohibition of Corruption. Legal Information Quarterly(17 & 18). https://doi.org/10.18356/d414c1bc-en
Ashrafi, A., Iravanian, A., & Houshyar, M. (2021). Private Bribery in International Documents and Iranian Law. Quarterly Journal of Criminal Law Research, 10(36).
Farahmandfar, H. (2009). Obligations of the Iranian Legislator After Joining the United Nations Convention Against Corruption. Scientific Quarterly of Agah, 2(7).
Gevurtz, F. A. (2007). Rethinking Corruption:An Introduction to a Symposium and a Few Additional THOUGHTS. PAC. MCGEORGE, GLOBAL BUS-DEV. LJ.
Hamrahi, R. (2018). The Role of Credit Reporting Institutions in Preventing Corruption in Light of the Principle of Financial Information Recognition. Tehran: Mizan Publishing.
Katouzian, N. (2014). General Rules of Contracts (Vol. 1). Tehran: Shareholding Company Publishing.
Mansourabadi, A. (2021). Concept and Instances of Public Service Officials: Critique of Unifying Decision No. 798. Modern Administrative Law Research, 3(9), 65.
Nazari Monazam, M., & Vatankhah, H. (2016). Combating Corruption from the Perspective of Iranian Laws and the International Merida Convention. International Police Studies Quarterly, 6(28).
Noufallah, G. (2015). Bribery in the Private Sector. Tehran: Majd Publishing.
Rohlfsen, R. J. (2012). Recent developments in forgin and Domestic Criminal Commercial bribery Laws.
Talebi Kelishmi, A. M. (2017). Bribery and Embezzlement in Iranian Law and International Documents. Tehran: Khorsandi Publishing.
