بررسی تحلیلی جایگاه اماره مجرمیت در حقوق کیفری ایران و کانادا
کلمات کلیدی:
اصل برائت, اماره مجرميت, حقوق کيفري ایران, حقوق کیفری کاناداچکیده
یکی از برجسته ترین اصول حقوقی در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، اصل برائت است که در اصل سی و هفتم بطور صریح ذکر شده است:«اصل، برائت است و هیچ کس از نظر قانون مجرم شناخته نمی‌شود مگر اینکه جرم او در دادگاه صالح ثابت گردد. اما این امر بموجب استثنائاتی، عدول از اصل برائت تحت عنوان"اماره مجرمت"شناخته می‌شود، در قوانین ایران بالاخص قانون مجازات اسلامی و حقوق کیفری کانادا مصادیقی وجود دارد که در آن‌ها برخلاف اصل برائت، متهم باید جهت اثبات بی‌گناهی خود اقامه دلیل نماید. اما جهت رعایت عدالت و انصاف، معکوس نمودن بار اثبات دلیل باید بعنوان امری استثنایی به موارد تصریح شده در قانون محدود شود و امکان اثبات خلاف آن نیز وجود داشته باشد.
دانلودها
مراجع
Dehkhoda, A.-A. (1993). Dehkhoda Dictionary (Vol. 2). University of Tehran Press.
Jafari Langroudi, M. J. (2008). Legal Terminology (19th Edition ed.). Ganj-e Danesh Library Publications.
Mir Mohammad Sadeghi, H. (2010). Special Criminal Law (Crimes Against Persons) (7th ed.). Mizan.
Mohaghegh Damad, S. M. Principles of Jurisprudence.
Mozaffar, M. R. Osul al-Fiqh (Principles of Jurisprudence) (Vol. 1).
Zera'at, A. (2003). A Commentary on the Islamic Penal Code (Volume 3): Discretionary Punishments Section (1st ed.). Ghoghnous.
دانلود
چاپ شده
ارسال
بازنگری
پذیرش
شماره
نوع مقاله
مجوز
حق نشر 2025 علی درخشان , رضا فانی, جعفر صادق منش (نویسنده)
این پروژه تحت مجوز بین المللی Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 می باشد.
