نقش شانگهای در تقویت فرایند گفت‌وگو و تأمین منافع ایران و تاجیکستان
کلمات کلیدی:
گفتگوی سیاسی, ایران و تاجیکستان, روابط منطقه ایی , سازمان همکاری های منطقه ایی شانگهای, منافعچکیده
هدف اصلی این مقاله، بررسی تأثیر ارتباط و گفت‌وگو در مسیر تأمین منافع ایران در درجه نخست و تاجیکستان در مرحله بعد است و راه‌های دستیابی به این امر بررسی می‌شود. در روند بررسی ایران و تاجیکستان و تحقیقات به‌عمل‌آمده، به دلیل نوع دید از دریچه موقعیت ژئوپولیتیکی این دو کشور، ملاحظاتی باید در نظر گرفته شود. در این روند، کشور تاجیکستان، با توجه به نوع توسعه در فضای سیاسی موجود آن، و با عنایت به ارتباط و اشتراک موجود با کشور ایران، به لحاظ فرهنگ دیرینه و قوی و یکی از بزرگ‌ترین تمدن‌های منطقه‌ای و محلی، نیز به حساب می‌آید. لذا صرفاً تنها گفت‌وگو مدنظر نیست، بلکه بحث ارتباط، در کنه گفت‌وگو، در سطح منطقه مورد نظر است. بررسی وجود عناصر دخیل در این ارتباط و گفت‌وگوی سیاسی، هدف و ابزارهای گفت‌وگوی سیاسی، تجزیه‌وتحلیل سیستم شناسایی نظری و روش‌شناختی مبتنی بر گفت‌و‌شنود سیاسی؛ تجزیه‌وتحلیل این گفت‌وگوی سیاسی به‌عنوان یک شکل از گفتمان فرهنگی و ویژگی‌های آن در یک سیستم سازمان منطقه‌ای، می‌بایست به بررسی کشیده شود تا شرایط ایران و تاجیکستان، در بستر اجتماعی، سیاسی و منطقه‌ای، و منافع هر دو و سطح تأثیرات آنان، جهت تشویق به گفت‌وگوهای سیاسی، با نمونه ابزار سیاسی منطقه‌ای (سازمان همکاری شانگهای)، تقویت این گفت‌وگو ارزیابی گردد. ضمن این‌که وجود کشور روسیه و برخی قدرت‌ها نیز در گشایش این امر ذی‌نفوذ هستند.
دانلودها
مراجع
Beyer, P. (2000). Religion and Globalization SER - Theory, Culture and Society Series.
Koolaee, E. (1997). Politics and Governance in Central Asia. In. SAMT Publications.
Malekian, M. (2008). Cultural Interactions Between Iran and Tajikistan. Specialized Quarterly of Political Science, 1(1).
Mojtahedzadeh, P. (1997). Geography and Politics in the World of Realities. Political-Economic Information QuarterlyIS - 120.
Montazemi, R. (1993). Iran's Role in the New System of Central and South Asia. Political-Economic Information Quarterly(76).
Montazemi, R. (1995). Tajikistan. Political and International Studies Office, Ministry of Foreign Affairs.
Mousavi, S. R. (2003). The Peace of Tajikistan as Narrated by Documents. Ministry of Foreign Affairs Printing and Publishing Center.
Абдулатипов, Р. Г. (1993). Время приходить к консенсусу. Конфликты и консенсус(3).
Бахтиёр, М. (2006). ШОС с точки зрения России. Ежеквартальный журнал МИД ИРИ(55).
Губагло, А. В., & Хашимов, Р. И. (1993). Современные этноязычние процессы в СССР Таджикско-русское двуязычие. Наука Дониш.
Дружиловский, С. Б. (2002). Мировое сообщество и новая внешнеполитическая концепция Ирана.
Кокшаров, Н. В. (2003). Взаимодействие культур: диалог культур. Credo new(3).
Мандана, М. (2005). ШОС ва .вступление Ирана Тегеранский Университет.
Махмадов, С. (2011). Диалог как механизм разрешения социально-политического конфликта Душанбе.
Моисеев, Л. (2010, 03.06.10). ШОС перерастает региональные рамки. http://infoshos.ru/ru/?idn=6050
Сажина, В. И. (2002). Диалог цивилизаций: Россия и Иран.
Сейеда Садега, Х. (1991). Политическая мысль в исламе.
Хамза, А. (2002). Интересы и вред членства Ирана в ШОС Тегеранский Университет.
Шахрамния, С. (2007). Джахони шудан ва демокраси дар Ирон. «Нигохе муосир».
دانلود
چاپ شده
ارسال
بازنگری
پذیرش
شماره
نوع مقاله
مجوز
حق نشر 1403 محمود شهبندی
این پروژه تحت مجوز بین المللی Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 می باشد.
